20 de xuño de 2013

Comedia Bífida

por Xeila Vázquez (2º ESO)

Como xa case todos sabedes, os membros do Obradoiro Municipal de Teatro de Palas de Rei, imos representar unha obra titulada: “Comedia Bífida”. Obra na que levamos traballando pouco mais de medio ano e á que dedicamos tempo, paciencia e moita enerxía. Non só nós, os actores e actrices, tamén o noso profesor Afonso García ao que lle debemos tod@s estes marabillosos anos que leva connosco e que sen el, hoxe non teríamos este tipo de vida. A moitas das persoas que se apuntaron este ano, o teatro cambiounos, son mellores persoas do que eran e ven as cousas doutra maneira. Afonso, dende o dia no que decidimos que esta era a obra elixida, axudounos na preparación do escenario, das vestimentas... Tamén nos axudou a saber controlar os nervios anteriores ás actuacións e a saber desfrutar cando estamos enriba dun escenario sen perder a concentración.

Malia que nos custou aprender os papeis, pois eran moi longos, axiña comezamos a colocarnos ben no escenario e a facer ensaios incorporando músicas, xogos e bailes. “Comedia Bífida” gustounos dende o primeiro momento; cando despois de lela tod@s xunt@s dixemos á vez:

-“Queremos esta obra para nós, gústanos moito.”


Por este motivo estamos tod@s orgullos@s de poder presentala en condicións diante d@s nos@s compañeir@s de clase e do profesorado. Esta obra trata dun xuízo moi particular. Realízase nas portas do ceo e xúlgase ás persoas polo feito de non falar a súa lingua nativa, no noso caso o galego. Como en calquera outro xuízo hai a acusación e a defensa, como tamén hai os mediadores entre os que se encontra o xuíz.
As representantes da acusación son: Quionia Rivas e Xulia Villasante, ámbalas dúas interpretan os papeis de demos. O seu traballo consiste en culpar, con firmes argumentos, @s acusad@s e así conseguir que saian do xuízo perdendo.
Por parte da defensa colocámonos: Patricia Viña e eu. A nosa tarefa é tentar defender @ acusad@ e queremos conseguir  que saian inocentes do xuízo baseándonos en feitos reais.

Como mediadores están Iván Arias e Paula García. Iván interpreta a San Pedro que é o xuíz, polo que é a persoa que máis manda nesa sala. Paula interpreta á axudante de San Pedro. Entre os dous deben dar a palabra á acusación ou á defensa, indicar o que se vai a facer na sala e aclarar as causas das distintas imputacións. Polo feito de seren mediadores non poden estar nin a favor nin en contra d@ acusad@.

Segundo se van sucedendo determinadas accións, van aparecendo nov@s personaxes. Cada un deles tenta defender a súa posición apoiándose na defensa para poder demostrar que, segundo eles, son inocentes. Por exemplo Adrián Paredes interpreta a dous personaxes, dous homes que á vez son moi distintos e moi semellantes, pois os dous son xulgados polo mesmo motivo: “A FALA”. A lingua na que falaron, falan e falarán.

Por outra parte está Míriam Carreira que interpreta a unha “pija” de cidade que nin ela fala o galego nin quere que os seus fillos se molesten e perdan o tempo aprendéndoo e falando pois cre que non ten uso.
Tamén están unhas irmás siamesas que son interpretadas por Aldara Mato e Andrea Vázquez, ambas as dúas están unidas por un ombro. Logo de dar dúas versións contraditorias do seu nacemento tentan exculparse dicindo que son solidarias. Dato do que a acusación toma nota e resalta que cren ser solidarias cando desprezan a lingua galega e adoptan unha nova, no seu caso a lingua tibetana.

Todas as diferentes situacións, dos distintos personaxes, dan lugar a unha confusión divertida, graciosa e sensata que finalmente remata sendo... Non o digo, que así teredes que ver unha das nosas fantásticas obras para saber como remata esta historia de intriga e reflexión lingüística

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhv049-HJeCbSFmdyMwuyZcwqqA2WcTL4ysdp0q1Pn-F02aBj6PmTrpaoRfPEv170ve-xKa6XR5dPUMz2voquhJCIkx69x-tMHV2I-kio19WzjQ6rxQRSd0c79ce3RZlwcpW_FfVTg9Slg/s400/comedia+b%C3%ADfida.jpg

Grazas a esta obra moitos de nós démonos contadas moita inxustizas e desigualdades que se levan a cabo polo feito de falar unha lingua distinta e descoñecida para moitos. Creo que estas desigualdades as levan a cabo aquelas persoas que se senten ameazadas pola diversidade lingüística, algo que non admiten por unha cuestión de medo ao descoñecido. Este tipo de obras fixéronme reflexionar sobre dous temas lonxanos pero que de certo modo se conectan, estes temas son:

O feito de que todas as linguas deben ser mantidas por un simple feito que é a comunicación que nos permiten, como ben di un dos demos nun momento da obra “As linguas son froito da diversidade contra a globalización.” O outro tema é o seguinte:

A natureza leva millóns e millóns de anos seleccionando aos mellores exemplares e a aqueles que eran capaces de adaptarse aos distintos cambios. Polo que dentro de min xorden cuestións ás que non atopo resposta coherente como pode ser: “Por que a natureza deixou no planeta aos que aprenderon a comunicarse por medio das linguas e desprezou aos que non o fixeron ou se comunicaron a través das señas?

Por estes motivo creo que as linguas se deben manter e nós como bos e boas galegos e galegas debemos defender a morte a nos lingua e temos a obrigación de falala e de sentirnos orgullosos desta nosa lingua e do fermosa que é.  Para rematar quero recordarvos a tod@s vós que malia que o inglés está ben para poder marchar ao estranxeiro non debemos esquecer de que cantas máis linguas se manteñan e durante mais anos maior será a variedade cultural. E que quede claro que o galego e as demais linguas están á mesma altura pero o galego está pasando por unha época de desuso; é pois que sacamos como conclusión que todas as linguas serven para comunicarnos dende os mais velliños ata a ultima xeración de raparigos informatizados.

1 comentario:

  1. Mensaxe enviada por correo por Manuel Núñez Singala:

    "Ola Manuel,

    Moitas grazas pola túa amabilidade ao me enviar a ligazón do blogue no que se publicou o fermoso texto de Xeila, que eu non coñecía. Sorprendeume o atinado das súas reflexións e sobre todo a madurez que se adiviña para unha rapaza que debe de ter trece ou catorce anos. Agradeceríache que se che é posible lle transmitises os meus parabéns, tanto a ela polo texto, como ao resto dos membros do grupo de teatro. Espero que o pasaran ben, e llelo fixeran pasar ben ao asistentes, coa representación desta obra.

    Un saúdo cordial,

    Manuel Núñez Singala"

    ResponderEliminar