Desenvolvimos este vídeo onde explicamos o método para encontrar números primos denominado "A Criba de Eratóstenes", que enlaza con outro descubrimento deste xenio da antigüidade: o cálculo do perímetro terrestre, que nos contou Rocío.
Para facer o vídeo contamos coa PDI, cos programas de gravación de audio e vídeo dos equipos do proxecto Abalar, e co programa (software libre e gratuito) Open Shot para compilar os materiais.
Dentro dos nosos Deseños Matemáticos para Propiedades Numéricas, presentamos esta achega de Alba Vizcaíno (1º ESO) para o número 357686312646216567629137 que verifica unha propiedade simétrica ao 739939133, elaborado por Meritxell.
Este número é o maior primo que verifica que se lle quitamos unha cifra da esquerda, o número resultante segue a ser primo.
Na clase de matemáticas, no tema de proporcionalidade vimos un problema que relacionaba os anos das árbores co número de aneis concéntricos que tiña, estivemos dándolle voltas e un compañeiro sacou o conto de que había uns carballos en Laia, lugar do concello de Palas de Rei, que tiñan máis de cen anos e a partir diso empezamos a investigar:
Para chegar a eles, vas ao cruce de Palas, na rúa do Agro do Rolo, colles dirección Filgueira. Cando chegas a Filgueira dous quilómetros máis adiante chegas a Laia. Xa a primeira granxa que ves ao lado esquerdo e a que se chama a “Casa Grande”, e xusto aí, un pouco máis abaixo está o pazo.
O pazo de Laia encóntrase como ben di o nome en Laia. Conta unha compañeira nosa que viviu alí a súa infancia, que un día case afoga no bebedeiro das vacas ao caer alí (foi seu irmán quen a sacou do bebedeiro). Segundo di ela viviu un dos peores momentos da súa vida.
Os avós de Aitor, outro compañeiro, o seu pai e os irmáns de seu pai, estiveron de caseiros no Pazo de Laia. Conta o avó de Aitor que ten noventa anos que a xente contaba que ían buscar pedra para facer a “Casa Grande”. Os bois traballaban eles sós ían e volvían e descargaban alí.
O Pazo de Laia é unha edificación maciza, rectangular coa capela adosada no lateral. Na fachada Norte ten un escudo que recorda a unión que tivo coa casa se Tulla de Fontecuberta.
Actualmente o pazo non está habitado aínda que se conserva bastante ben.
Saquei estas fotos co meu móbil dos seus carballos centenarios para compartir no blog:
Carl Sagan foi autor, co-autor e editor de máis de 20 libros de divulgación científica. Tamén publicou numerosos artigos e tamén foi un grande astrónomo. Se queredes saber máis del, e da súa carreira como astrónomo podedes mirar o traballo “Grandes astrónom@s”, que fixemos na primeira avaliación. Neste artigo fálanos dun grego que mediu a Terra.
Eratóstenes, o protagonista principal deste vídeo, foi astrónomo, poeta, xeógrafo e filósofo do século III a. de C., xa que el posuía unha grande variedade de coñecemento e aptitudes para o estudo. Neste vídeo Carl Sagan explica o grande descubrimento de Eratóstenes, saber que a Terra era redonda e ao mesmo tempo saber canto era o perímetro terrestre. Antes, todos pensaban que a Terra era plana, pero Eratóstenes demostrou que non era así, este home cambiou a forma de ver a Terra, demostrou que era redonda.
Sagan conta como nesta epoca se sabía que nun día do ano, ao mediodía, e nun pozo da cidade de Siena os raios do Sol alumaban o fondo, é dicir, incidian perpendicularmente. Nese momento, Eratóstenes observou que en Alexandría (a 800 km de Siena) un pau facía unha sombra de 7º.
A única resposta era que a superficie da Terra era redonda. Co seguinte problema de proporcionalidade numérica, que resolvemos por unha regra de tres como aprendimos este ano en clase, Eratóstenes calculou cal era o perímetro da Terra:
Angulo(º) Distancia(km)
7 -------------------------------- 800
360 --------------------------------- X
X= 800 x 360/7 = 4143 km
Tendo en conta que o perímetro da Terra, medida cos GPS de hoxe en día é 40467 km hai que recoñecer que foi unha excelente aproximación.
Na clase de ciencias estamos dando un tema sobre os seres vivos. E eu decidín facer un traballo sobre as microalgas.
As microalgas son microorganismos fotosintéticos que poden medrar de maneira autotrófica ou heterotrófica. En xeral son altamente eficientes na fixación de CO2 e utilización da enerxía solar para producir biomasa. Están presentes en todos os corpos de auga, como lagos, mares e ríos, pero non están só na auga. Encóntranse no solo e a maioría dos ambientes terrestres incluso nos máis extremos, o cal permite encontralas ampliamente distribuidas na biosfera e adaptadas a unha grande cantidade de condicións. Para o seu desenvolvemento requiren de carbono, nitróxeno, fósforo, potasio, magnesio e outros materiais menores como metais, os cales son esenciais porque actúan como cofactor de enzimas do metabolismo das microalgas.
Tamén se utilizan na agricultura para alimento de rotíferos.
O cultivo de microalgas a gran escala é un área de investigación para a producción de biocombustibles. Ao tratarse dunha técnica de alta eficiencia que non require de solo fértil nin de auga potable ademáis e unha enerxía renovable.
O diseño de sistemas de alta eficiencia e baixo coste para a producción intensiva de microalgas, chamados fotobiorreactores, é o primeiro paso para a súa utilización industrial e para a producción de biocombustibles de segunda xeración.
Os sistemas de cultivo que se utilizan os fotobiorreactores son capaces de producir dez veces máis de biomasa por litro que coa técnica tradicional e só con 10 hectáreas de este cultivo podense conseguir óptimos volumes de biomasa.
Fotobiorreactores para cultivar microalgas e facer biodiésel
Con motivo da visita de dous xornalistas para informar dos actos conmemorativos do 20 aniversario do noso centro, fixemos esta fotiño no patio durante o tempo de lecer.